خدایا انتظار تا کی...؟
آقاجان با حسین حسین گفتن پیر شدیم نمی خوای بیای...؟
درد و دل |
||
|
به وبلاگ من خوش آمدید |
||
نويسندگان |
|
میثم خلیل زاده |
آثار تاريخي يك عاشق |
|
آذر 1391 |
دوستان عاشق تنها |
|
|
دوستان عاشق |
|
|
وضعیت من در یاهو |
|
|
آمار وب |
|
كاربران آنلاين:
تعداد بازديدها: RSS |
طراح قالب: |
| نازترین قالب های وبلاگ |
موزیک و سایر امکانات |
|
|
|
|
||
|
مادری بود که دست پسر ِ خویش گرفتدر غروبی غمگین.... بین یک کوچه تنگ مادری بود که دست پسر ِ خویش گرفت راهی ره شده بود .... راه در پیش گرفت .... سند باغ فدک بود به دستان بتول راهی ره شده بود دخت والای رسول از میان کوچه می رود با پسرش... بی حیایی ناگاه راهشان را سد کرد دست سنگین خودش بالا برد و به رخساره ی مادر کوبید مات و مبهوت حسن نیست در باور ِ او مادرش افتاده ... رنگ رخسار حسن گشت سپید چشم ِ مادر شده تار دیگر او هیچ ندید... آسمان دور سرش می چرخید مادر افتاد زمین بغضش آرام شکست حسنش گریه کند چادر خاکی مادر بتکاند که شده خاک آلود حسنش باز فقط گریه کند ... گویدش: " خیز که تا خانه رویم ... پدر آنجاست و چشمش به در است خیز از جا و کمک گیر ز من دست بگذار به روی دوشم مادر ِ بی رمق و بی هوشم " باید از جا خیزد رمقی نیست که زهرا خیزد دست خود را روی دیوار گذاشت دست دیگر را نیز به روی شانه ی فرزندش برد یا علی گفت و زجایش بر خاست .. عزم رفتن او کرد به سوی خانه ی شاه گم نمود است گمانم او راه هاله ای ابر به رخساره ی او نقش گرفت و از آن روز رخش را حتی ز علی هم پوشاند تا که جمعی در شب به سرایی که پناه همه ی عالم بود حمله ور گشته و در پشت در ِ خانه تجمع کردند خواستند تا که علی راببرند هیزم و آتش و دود قسمت ِ درب همان خانه شده آمد او پشت در و خواست که در باز کند ناگهان یک نفری با لگدی در ِ آن خانه به داخل هل داد ناله ای رفت به عرش.... مادری پشت در است ..... میخ در سینه او .. خون چکد روی زمین ... باز هم یاری حیدر را کرد گفت : "من مرده ام آیا که علی را ببرید؟" ریسمان را بگرفت نانجیبی به قلافی که به دستانش داشت مزد یاری علی را داده ... دست او را بشکست لگدی هم زده بر پهلویش استخوانش بشکست هر که از ره آمد لگدی بر او زد آنکه پیغمبر دین گفت که از من باشد ...... پاره ی قلب من است ........ هر که آزرد و را قلب مرا رنجانده .......... و چنان بود که بعد از آن شب چند روزی دگر او زنده نماند موقع غسل شد و نیمه شبی حیدر آمد و کبودی ِ تنش را نگریست سر به دیوار گذاشت گریه می کرد و صدا زد او را کودکانش همه گرداگردش ذکر مادر بگرفتند و سر و سینه زدند حسن افکند خودش را بغل مادر خویش و حسین صورت خود را کف پای مادر بفشارد و بگرید و علی هم بیند دل او درد آمد کودکانش را او همه دلداری داد بردنش در دل شب بی نشان خاک کنند تا که حتی اثری از قبرش باقی از خود نگذارد برای اینکه : نشود هیچ کسی قصد جسارت بکند و چنین گشت سر انجام همان مادر و طفل که غروبی باهم راهی ِ کوچه ی تنگی گشتند بی نشان مادر شد خونجگر کودک او مادرش رفت ولی کودک ماند .....................!! مادرش رفت ولی کودک ماند .....................!!خلیل زاده
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط میثم خلیل زاده در 17:55 | ||
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
یوسف زهرا(عج)آقاجان با حسین حسین گفتن پیر شدیم نمی خوای بیای...؟ تاریخ:دوشنبه 6 آذر 1391-09:24 ب.ظ
همایش شیرخوارگان حسینی محرم 91
شیرخواره ها در آغوش مادر بهانه ای می شوند برای میعاد با شش ماهه کربلا و گلویشان میعادگاه بوسه عشق بر حنجر غرق به خون غنچه پرپر عاشورا. همنوا با رباب می گوئیم حسین جان شیرخواره ام نذر قیام و آرمانهایت، باشد که او هم علی اصغر وار حسینی شود. آئین میعاد شیرخوارگان حسینی با شش ماهه کربلا همه ساله در اولین جمعه ماه محرم به منظور گرامیداشت مقام شامخ طفل شش ماهه امام حسین (ع) در ایران و بیش از ۱۱۰ کشور جهان از جمله عمان، قطر، مصر، کانادا و بسیاری از کشورهای دیگر برگزار می شود. همه ساله در بیش از هزار و ۵۰۰ نقطه کشور، مادران ایرانی شیرخوارگان خود را در آغوش گرفته به مراسم عزاداری شهید شش ماهه کربلا می برند و با بوسه بر حنجره شیرخوارگان خود، با آرمانهای سید و سالار شهیدان تجدید میعاد کرده و بر طفل خود به یاد ناله های رباب لالایی می خوانند و رباب گونه فرزندشان را قربانی سید و سالار شهیدان می دانند. یادمان باشد طفل های معصومی که این روزها در بیمارستان هستند و با بیماری دست و پنجه نرم می کنند یادمان باشد مادرانی را که شبانه روز کنار بستر بیماری کودکان خود لالایی می خوانند تا شاید دلبندشان کمتر بهانه بگیرد و بی تابی کند، یادمان باشد آنهایی را که در حسرت در آغوش گرفتن فرزند خود مانده اند، یادمان باشد کودکان بی گناه غزه و فلسطین، کودکان یتیم و همه حاجتمندان و گرفتاران را و روی دست بگیریم شیرخوارگان معصوم خود را به طلب شفاعت و حاجت روایی همه ملتمسین دعا.
تاریخ:دوشنبه 6 آذر 1391-09:20 ب.ظ
شهادت حضرت عباس(ع)
دانلود کلیپ شهادت حضرت عباس (فرمت MP4 با حجم 28MB)
کلیپ شهادت حضرت عباس از صحنه های حذف شده سریال مختارنامه که مورد توجه بسیاری در فضای مجازی قرار گرفت و پس از آن مورد اعتراض کارگردان سریال آقای میرباقری واقع شد. صحنه هایی که در آن ابوالفضل العباس در بازگشت از چشمه و رساندن آب به تشنگان کربلا در محاصره دشمن قرار میگیرد و ناجوانمردانه به شهات میرسد. گفته میشود در زمان پخش این مجموعه تلویزیونی، میرباقری به عنوان کارگردان اثر، ابتدا قصد داشت بازیگر نقش حضرت عباس (ع) را به وضوح نشان دهند اما با پیگیری‌ها و اعتراض‌ها به این تصمیم سازندگان «مختارنامه»، روابط عمومی سریال اعلام کرد چهره حضرت عباس (ع) به شکل نورانی (جلوه‌های ویژه کامپیوتری) پخش میشود اما در نهایت صحنه‌های مربوط به قتال حضرت عباس (ع) از این سریال حذف شد و تنها صحنه‌های کمی از آن حضرت آن هم با جلوه‌های ویژه در برابر مخاطبان قرار گرفت.
با حذف صحنه‌های حضور و نمایش چهره حضرت ابوالفضل عباس، کاوه فتوحی نابازیگری که توسط تیم سازنده مختارنامه کشف شده بود و برای تماشاگران تلویزیون چهره‌ای ناشناخته به شمار می‌رفت، نتوانست شاهد اولین حضور خود در قاب تلویزیون باشد. در صورتی که نمایش آن صحنه‌ها ممکن بود سرنوشت فتوحی را همچون مصطفی زمانی در سریال یوسف پیامبر تغییر دهد. اما اکنون صحنه شهادت حضرت عباس که از نسخه‌ای به غیر از نسخه نهایی سریال استخراج شده است، بر روی اینترنت قرار گرفته است. طبق اخباری که در رسانه‌ها منتشر شده است، در فیلم سینمایی روز رستاخیز ساخته احمدرضا درویش که خیلی‌ها منتظر اکران آن هستند، چهره حضرت عباس، حضرت قاسم و حضرت علی اکبر(ع) به تصویر کشیده شده است. با آنکه عوامل سازنده روز رستاخیز سعی می‌کنند حساسیتی را در این زمینه برانگیخته نکنند تا بر اثر فشار‌های احتمالی فیلم دچار جرح و تعدیل نشود، اما اگر این صحنه‌ها بتوانند از ممیزی‌های پیش از اکران عبور کنند در نوع خود تابوشکنی بزرگی خواهد بود. نمایش صحنه‌های حذف شده مختار نامه می‌تواند پیش‌زمینه خوبی برای سنجش آمادگی و مقبولیت نمایش چهره حضرت عباس باشد
تاریخ:دوشنبه 6 آذر 1391-09:16 ب.ظ
امام حسیـن علیه السلام از دیـدگاه دكتـر شریـعتی
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
[+]
نوشته شده توسط میثم خلیل زاده در 17:47 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||
|
چشماشو بست و مثل هر شب انگشتاشو کشيد روی دکمه های پيانو . صدای موسيقی فضای کوچيک کافی شاپ رو پر کرد . روحش با صدای آروم و دلنواز موسيقی , موسيقی که خودش خلق می کرد اوج می گرفت . مثه يه آدم عاشق , يه ديوونه , همه وجودش توی نت های موسيقی خلاصه می شد . هيچ کس اونو نمی ديد .همه , همه آدمايي که می اومدن و می رفتن همه آدمايي که جفت جفت دور ميز ميشستن و با هم راز و نياز می کردن فقط براشون شنيدن يه موسيقی مهم بود . از سکوت خوششون نميومد . اونم می زد . غمناک می زد , شاد می زد , واسه دلش می زد , واسه دلشون می زد . چشمش بسته بود و می زد . صدای موسيقی براش مثه يه دريا بود . بدون انتها , وسيع و آروم . يه لحظه چشاشو باز کرد و در اولين لحظه نگاهش با نگاه يه دختر تلاقی کرد . يه دختر با يه مانتوی سفيد که درست روبروش کنار ميز نشسته بود . تنها نبود ... با يه پسر با موهای بلند و قد کشيده . چشمای دختر عجيب تکونش داد ... یه لحظه نت موسيقی از دستش پريد و يادش رفت چی داره می زنه . چشماشو از نگاه دختر دزديد و کشيد روی دکمه های پيانو . احساس کرد همه چيش به هم ريخته . دختر داشت می خنديد و با پسری که روبروش نشسته بود حرف می زد . سعی کرد به خودش مسلط باشه . يه ملودی شاد رو انتخاب کرد و شروع کرد به زدن . نمی تونست چشاشو ببنده . هر چند لحظه به صورت و چشای دختر نگاه می کرد . سعی کرد قشنگ ترين اجراشو داشته باشه ... فقط برای اون . دختر غرق صحبت بود و مدام می خنديد . و اون داشت قشنگ ترين آهنگی رو که ياد داشت برای اون می زد . يه لحظه چشاشو بست و سعی کرد دوباره خودش باشه ولی نتونست . چشاشو که باز کرد دختر نبود . يه لحظه مکث کرد و از جاش بلند شد و دور و برو نگاه کرد . ولی اثری از دختر نبود . نشست , غمگين ترين آهنگی رو که ياد داشت کشيد روی دکمه های پيانو . چشماشو بست و سعی کرد همه چيزو فراموش کنه . ....شب بعد همون ساعت وقتی که داشت جای خالی دختر رو نگاه می کرد دوباره اونو ديد . با همون مانتوی سفيد با همون پسر . هردوشون نشستن پشت همون ميز و مثل شب قبل با هم گفتن و خنديدن . و اون برای دختر قشنگ ترين آهنگشو , مثل شب قبل با تموم وجود زد . احساس می کرد چقدر موسيقی با وجود اون دختر براش لذت بخشه . چقدر آرامش بخشه . اون هيچ چی نمی خواست .. فقط دوس داشت برای گوشای اون دختر انگشتای کشيده شو روی پيانو بکشه . ديگه نمی تونست چشماشو ببنده .به دختر نگاه می کرد و با تموم احساسش فضای کافی شاپ رو با صدای موسيقی پر می کرد . شب های متوالی همين طور گذشت . هر روز سعی می کرد يه ملودی تازه ياد بگيره و شب اونو برای اون بزنه . ولی دختر هيچ وقت حتی بهش نگاه هم نمی کرد . ولی اين براش مهم نبود . از شادی دختر لذت می برد .و بدترين شباش شبای نيومدن اون بود . اصلا شوقی برای زدن نداشت و فقط بدون انگيزه انگشتاشو روی دکمه ها فشار می داد و توی خودش فرو می رفت . سه شب بود که اون نيومده بود . سه شب تلخ و سرد . و شب چهارم که دختر با همون پسراومد ... احساس کرد دوباره زنده شده . دوباره نت های موسيقی از دلش به نوک انگشتاش پر می کشيد و صدای موسيقی با قطره های اشکش مخلوط می شد . اونشب دختر غمگين بود . پسربا صدای بلند حرف می زد و دختر آروم اشک می ريخت . سعی کرد يه موسيقی آروم بزنه ... دل توی دلش نبود . دوست داشت از جاش بلند شه و با انگشتاش اشکای دخترو از صورتش پاک کنه . ولی تموم اين نيازشو توی موسيقی که می زد خلاصه می کرد . نمی تونست گريه دختر رو ببينه . چشماشو بست و غمگين ترين آهنگشو به خاطر اشک های دختر نواخت . ... همه چيشو از دست داده بود . زندگيش و فکرش و ذکرش تو چشمای دختری که نمی شناخت خلاصه شده بود . يه جور بغض بسته سخت يه نوع احساسی که نمی شناخت يه حس زير پوستی داغ تنشو می سوزوند . قرار نبود که عاشق بشه ... عاشق کسی که نمی شناخت . ولی شده بود ... بدجورم شده بود . احساس گناه می کرد . ولی چاره ای هم نداشت ... هر شب مثل شب قبل مثل شب اول ... فقط برای اون می زد . ... يک ماه ازش بی خبر بود . يک ماه که براش يک سال گذشت . هيچ چی بدون اون براش معنی نداشت . چشماش روی همون ميز و صندلی هميشه خالی دنبال نگاه دختر می گشت . و صدای موسيقی بدون اون براش عذاب آور بود . ضعيف شده بود ... با پوست صورت کشيده و چشمای گود افتاده ... آرزوش فقط يه بار ديگه ديدن اون دختر بود . يه بار نه ... برای هميشه . اون شب ... بعد از يه ماه ... وقتی که داشت بازم با چشمای بسته و نمناکش با انگشتاش به پيانو جون می داد دختر با همون پسراز در اومد تو . نتونست ازجاش بلند نشه . بلند شد و لبخندی از عمق دلش نشست روی لباش . بغضش داشت می شکست و تموم سعيشو می کرد که خودشو نگه داره . دلش می خواست داد بزنه ... تو کجايي آخه . دوباره نشست و سعی کرد توی سلولای به ريخته مغزش نت های شاد و پر انرژی رو جمع کنه و فقط برای ورود اون و برای خود اون بزنه . و شروع کرد . دختر و پسرهمون جای هميشگی نشستن . و دختر مثل هميشه حتی يه نگاه خشک و خالی هم بهش نکرد . نگاهش از روی صورت دختر لغزيد روی انگشتای اون و درخشش يک حلقه زرد چشمشو زد . يه لحظه انگشتاش بی حرکت موند و دلش از توی سينه اش لغزيد پايين . چند لحظه سکوت توجه همه رو به اون جلب کرد و خودشو زير نگاه سنگين آدمای دور و برش حس کرد . سعی کرد دوباره تمرکز کنه و دوباره انگشتاشو به حرکت انداخت . سرشو که آورد بالا نگاهش با نگاه دختر تلاقی کرد . - ببخشيد اگه ميشه يه آهنگ شاد بزنيد ... به خاطر ازدواج من و سامان .... امکان داره ؟ صداش در نمي اومد . آب دهنشو قورت داد و تموم انرژيشو مصرف کرد تا بگه : - حتما .. يه نفس عميق کشيد و شاد ترين آهنگی رو که ياد داشت با تموم وجودش فقط برای اون مثل هميشه فقط برای اون زد اما هيچکس اونشب از لا به لای اون موسيقی شاد نتونست اشک های گرم اونو که از زير پلک هاش دونه دونه می چکيد ببينه پلک هايي که با خودش عهد بست برای هميشه بسته نگهشون داره دختر می خنديد پسر می خنديد و يک نفر که هيچکس اونو نمی ديد آروم و بی صدا پشت نت های شاد موسيقی بغض شکسته شو توی سينه رها می کرد .
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط میثم خلیل زاده در 20:31 | ||
صفحه قبل 1 صفحه بعد